با توجه به مصوبات و قوانین موجود در باره ممنوعیت تنبیه بدنی دانش آموزان هنوز در بین بعضی از مدارس و مسئولین آموزشی ،فرهنگ تنبیه بدنی برای اصلاح منسوخ نشده و متاسفانه این کار کاملا اشتباه همچنان جای خود را به روشهای فرهنگی- تربیتی و بررسی علل رفتارهای ناهنجار از سوی دانش آموزان نداده که در پایان این نوشته نمونه دیگرآن ذکر می گردد:
وقتی در خبرها می خوانیم که:
* معاونان و معلمان تحت هیچ شرایطی حق تنبیه بدنی دانش آموزان را ندارند و در این زمینه با معلمان خاطی طبق قانون برخورد می‌شود.
*هرگونه تنبیه بدنی دانش آموزان در مدرسه ممنوع است و هچ یك از معلمان و معاونان تحت هیچ شرایطی به علت انجام ندادن تكالیف درسی و یا موارد انضباطی، حق تنبیه بدنی دانش آموزان را ندارند.
*تنبیه بدنی دانش آموزان حتی با ضعیف ترین شكل آن، از سوی مدرسه تخلف محسوب می‌شود، معلمان و مسولان مدرسه حق تنبیه خطاكارترین دانش آموزان را نیز ندارند، چرا كه برای موارد انضباطی، قانون مصوب شده است و بر اساس آن با دانش آموزان خاطی برخورد می‌شود.
*تنبیه بدنی بر اساس آیین نامه آموزش و پرورش ممنوع است))چرا هنوز مسئولان مدرسه به خود این اجازه را میدهند که به راحتی دانش آموزان را تنبیه بدنی کنند.؟
*آیا به این اعتقاد دارید که سیاست خشونت و تنبیه در بین دانش آموزان به آنها این را می فهماند که مشکلات را جز با خشونت نمی توان حل کرد.
وقتی ناظم مدرسه یا معلمی عنوان می‌کند «من معتقدم که فقط با کشیده می‌شود بچه‌ها را به راه آورد» بدیهی است که غافل از این معنا هستند که بازوی خیبر کن حضرت علی (ع) ناتوان نبود. از اینکه تمام مردم جزیره‌العرب را صف کند و با نواختن کشیده در گوش آنها خیر دنیا و آخرت را به آنها ارزانی دارد تا نیازی به این همه نرمی و مدارا که تابلوی مظلومیت اوست نباشد. به همین دلیل می‌فرماید: «این تنها چهار پایان‌اند که با زدن ادب می‌شوند.» با همین مبنا تاکید می‌کنیم معلمان و مسوولان مدرسه هرگز نباید دانش اموزان را تنبه بدنی کنند، بلکه آنها باید بیشتر در نقش طبیبی ظاهر شوند که هدف عمده‌اش یافتن علت و ریشه‌های درد و مشکل و حل و رفع آن با جلب همکاری والدین و خود دانش‌آموز باشند. به‌گونه‌ای که حتی‌المقدور کوچک‌ترین لطمه‌ای به شخصیت دانش‌آموز وارد نشود. زیرا در همه حال این رفتار خطا و ناشایست دانش‌آموز است که باید مورد سوال و نکوهش قرار گیرد و نه شخص و شخصیت او.
تنبیه اغلب رفتار را بلافاصله اما به‌طور موقت کاهش میدهد. تنبیه‌کننده نتایج کوتاه‌مدت آن را به حساب اثر مثبت تنبیه و فقدان تاثیر بلندمدت آن را به حساب شرارت و جسارت بیش از حد دانش‌آموز می‌گذارد. تنبیه نه تنها تنبیه شونده را از تنبیه‌کننده بیزار می‌کند بلکه دانش‌آموز را از کلاس و درسی که بهانه تنبیه و موجب تجربه‌های تلخ و ناخوشایند برای وی بوده است، دل‌زده می‌کند. این به نوبه خود می‌تواند زمینه ضعف دانش‌آموز را از دروس و یا فعالیت‌ها فراهم کند و از هر جهتی کودک به دلیل تنفری که از بزرگسالان تنبیه‌کننده پیدا می‌کند، همواره از آنها دوری می‌کند و کمتر میل دارد در کنار آنها باشد. این واقعیتی است که در جای خود اثر تربیتی «الگوسازی و نقش الگویی» بزرگسالان را در عرضه رفتارهای نامطلوب و تعلیم فضایل اخلاقی به کودکان و نوجوانان مخدوش می‌سازد.
پرخاشگری یکی از عوارض تنبیه است. در کلاس‌هایی که معلم تنبیه بدنی می‌کند ، پرخاشگری و جنگ و دعوا در میان دانش‌آموزان یک الگوی رفتاری رایج و شایع است. کودک یا نوجوانی که سیلی می‌خورد، به هنگامی که در موضع نفوذ و اعمال قدرت باشد، به دیگران سیلی خواهد زد. گاهی تنبیه سبب تقویت رفتار نامطلوب در دانش‌آموز می‌شود.
در مدارس می خواهیم یک نسل قدرتمند بسازیم که قادر به عهده گرفتن مسئولیت باشد چگونه می خواهیم با کتک زدن ، جوانان و مدیران آینده را تربیت کنیم .
اگر دانش آموزی دست به یک هنجار شکنی زد چرا مسئولان مدرسه که افرادی فرهنگی و تحصیلکرده می باشند به خود اجازه می دهند به راحتی فراتر از قانون عمل می کنند و آیا وقتی مسئولی برخلاف قوانین کشور کاری را انجام میدهد و قوانین را نادیده می گیرد جرمش بیشتر هست یا دانش آموزی که از روی کودکی و شرایط سنی اش دست به کاری می زند.
سوالات من از شما این است :
-آیامسئولان مدرسه به مطالعه پژوهشهای انجام شده در خصوص اثرات منفی تنبیه بدنی و کتک می پردازند.
-چرا وقتی که در مدرسه به کتک زدن دانش آموز شاکی شدم هیچکدام از معلمان از من دفاع نکردند و تاکید بر این داشتند که دانش آموز خاطی باید تنبیه بدنی شود.(با توجه به اتفاق ذکر شده در شهرستان ونیز اطاعت معلم از اوامرمدیر مدرسه در راستای سختگیری و اخراج دانش آموز از کلاس درس و این هم به نا حق )
چرا فقط از همکارشان دفاع می کردند که شخصیت ناظم در جلوی دانش آموزان تضعیف شده است مگر دانش آموز شخصیت و منزلت اجتماعی ندارد.
قابل توجه مدیرکل محترم آموزش و پرورش اینکه تنها سوال مسئولان مدرسه از من این بود که کارشما چیست؟مگر شما مسئول و یا والدین دانش آموز هستید که دارید پیگیری می کنید ؟ وقتی گفتم که یک شهروند دلسوز به نظام هستم با کمال احترام به اینجانب گفتند که به شما ربطی ندارد؟
نمی دانم چرا وجدان انسانها تا این اندازه کم شده است .
- اگر شما جای من چنین صحنه ای را مشاهده می کردید چه عکس العملی نشان میدادید.
-اگر با فرزند شما اینگونه برخورد شود چکار می کنید یا بهتر است بپرسیم آیا با فرزند شما هم در صورت بروز خطا اینگونه برخورد می کنند.
-ایا قوانین و آیین نامه در مدارس اجرا می شوند ویا بایگانی؟
- آیا شما این موضوعات را پیگری خواهید کرد یا اینکه به نوعی سرپوش خواهید گذاشت بر روی آن ؟
امیدواریم که مسئولان مربوطه این موضوع را بررسی و پیگیری نمایند و جهت اطلاع عموم مردم پیگیری ها و نوع برخورد با ناظم متخلف را در همین رسانه انتشار دهند
خبرنگار این رسانه ضمن تایید این مقاله واقعی آمادگی دارد اگر مدیر کل محترم و دیگر مسئولان آموزش و پرورش مایلند نمونه و به قول خودشان مصداق این اعمال را، با اسناد زنده و موجود به آنها معرفی نمایند .هر چند آقایان دقیقا ازاین معضلات خبر دارند. مثلا در موردی دیگر دانش آموزی در مقطع راهنمایی و در مدرسه..............مورد تنبیه بدنی( به دلیل شیطنت و بازیگوشی قرارگرفته) که موضوع توسط والدین کتبا جهت رسیدگی به مسئولین مربوطه ارائه ولی متاسفانه تا کنون به غیر از جلو گیری از حضور دانش آموز در برخی از کلاس های درس که آن هم از لحاظ آموزشی اثرات منفی خواهد داشت اقدامی دیگر صورت نگرفته یا بمنظور اطلاع رسانی گزارش یا جواب قانع کننده ای به رسانه ها داده نشده است.
وقتی در خبرها می خوانیم که:
* معاونان و معلمان تحت هیچ شرایطی حق تنبیه بدنی دانش آموزان را ندارند و در این زمینه با معلمان خاطی طبق قانون برخورد می‌شود.
*هرگونه تنبیه بدنی دانش آموزان در مدرسه ممنوع است و هچ یك از معلمان و معاونان تحت هیچ شرایطی به علت انجام ندادن تكالیف درسی و یا موارد انضباطی، حق تنبیه بدنی دانش آموزان را ندارند.
*تنبیه بدنی دانش آموزان حتی با ضعیف ترین شكل آن، از سوی مدرسه تخلف محسوب می‌شود، معلمان و مسولان مدرسه حق تنبیه خطاكارترین دانش آموزان را نیز ندارند، چرا كه برای موارد انضباطی، قانون مصوب شده است و بر اساس آن با دانش آموزان خاطی برخورد می‌شود.
*تنبیه بدنی بر اساس آیین نامه آموزش و پرورش ممنوع است))چرا هنوز مسئولان مدرسه به خود این اجازه را میدهند که به راحتی دانش آموزان را تنبیه بدنی کنند.؟
*آیا به این اعتقاد دارید که سیاست خشونت و تنبیه در بین دانش آموزان به آنها این را می فهماند که مشکلات را جز با خشونت نمی توان حل کرد.
وقتی ناظم مدرسه یا معلمی عنوان می‌کند «من معتقدم که فقط با کشیده می‌شود بچه‌ها را به راه آورد» بدیهی است که غافل از این معنا هستند که بازوی خیبر کن حضرت علی (ع) ناتوان نبود. از اینکه تمام مردم جزیره‌العرب را صف کند و با نواختن کشیده در گوش آنها خیر دنیا و آخرت را به آنها ارزانی دارد تا نیازی به این همه نرمی و مدارا که تابلوی مظلومیت اوست نباشد. به همین دلیل می‌فرماید: «این تنها چهار پایان‌اند که با زدن ادب می‌شوند.» با همین مبنا تاکید می‌کنیم معلمان و مسوولان مدرسه هرگز نباید دانش اموزان را تنبه بدنی کنند، بلکه آنها باید بیشتر در نقش طبیبی ظاهر شوند که هدف عمده‌اش یافتن علت و ریشه‌های درد و مشکل و حل و رفع آن با جلب همکاری والدین و خود دانش‌آموز باشند. به‌گونه‌ای که حتی‌المقدور کوچک‌ترین لطمه‌ای به شخصیت دانش‌آموز وارد نشود. زیرا در همه حال این رفتار خطا و ناشایست دانش‌آموز است که باید مورد سوال و نکوهش قرار گیرد و نه شخص و شخصیت او.
تنبیه اغلب رفتار را بلافاصله اما به‌طور موقت کاهش میدهد. تنبیه‌کننده نتایج کوتاه‌مدت آن را به حساب اثر مثبت تنبیه و فقدان تاثیر بلندمدت آن را به حساب شرارت و جسارت بیش از حد دانش‌آموز می‌گذارد. تنبیه نه تنها تنبیه شونده را از تنبیه‌کننده بیزار می‌کند بلکه دانش‌آموز را از کلاس و درسی که بهانه تنبیه و موجب تجربه‌های تلخ و ناخوشایند برای وی بوده است، دل‌زده می‌کند. این به نوبه خود می‌تواند زمینه ضعف دانش‌آموز را از دروس و یا فعالیت‌ها فراهم کند و از هر جهتی کودک به دلیل تنفری که از بزرگسالان تنبیه‌کننده پیدا می‌کند، همواره از آنها دوری می‌کند و کمتر میل دارد در کنار آنها باشد. این واقعیتی است که در جای خود اثر تربیتی «الگوسازی و نقش الگویی» بزرگسالان را در عرضه رفتارهای نامطلوب و تعلیم فضایل اخلاقی به کودکان و نوجوانان مخدوش می‌سازد.
پرخاشگری یکی از عوارض تنبیه است. در کلاس‌هایی که معلم تنبیه بدنی می‌کند ، پرخاشگری و جنگ و دعوا در میان دانش‌آموزان یک الگوی رفتاری رایج و شایع است. کودک یا نوجوانی که سیلی می‌خورد، به هنگامی که در موضع نفوذ و اعمال قدرت باشد، به دیگران سیلی خواهد زد. گاهی تنبیه سبب تقویت رفتار نامطلوب در دانش‌آموز می‌شود.
در مدارس می خواهیم یک نسل قدرتمند بسازیم که قادر به عهده گرفتن مسئولیت باشد چگونه می خواهیم با کتک زدن ، جوانان و مدیران آینده را تربیت کنیم .
اگر دانش آموزی دست به یک هنجار شکنی زد چرا مسئولان مدرسه که افرادی فرهنگی و تحصیلکرده می باشند به خود اجازه می دهند به راحتی فراتر از قانون عمل می کنند و آیا وقتی مسئولی برخلاف قوانین کشور کاری را انجام میدهد و قوانین را نادیده می گیرد جرمش بیشتر هست یا دانش آموزی که از روی کودکی و شرایط سنی اش دست به کاری می زند.
سوالات من از شما این است :
-آیامسئولان مدرسه به مطالعه پژوهشهای انجام شده در خصوص اثرات منفی تنبیه بدنی و کتک می پردازند.
-چرا وقتی که در مدرسه به کتک زدن دانش آموز شاکی شدم هیچکدام از معلمان از من دفاع نکردند و تاکید بر این داشتند که دانش آموز خاطی باید تنبیه بدنی شود.(با توجه به اتفاق ذکر شده در شهرستان ونیز اطاعت معلم از اوامرمدیر مدرسه در راستای سختگیری و اخراج دانش آموز از کلاس درس و این هم به نا حق )
چرا فقط از همکارشان دفاع می کردند که شخصیت ناظم در جلوی دانش آموزان تضعیف شده است مگر دانش آموز شخصیت و منزلت اجتماعی ندارد.
قابل توجه مدیرکل محترم آموزش و پرورش اینکه تنها سوال مسئولان مدرسه از من این بود که کارشما چیست؟مگر شما مسئول و یا والدین دانش آموز هستید که دارید پیگیری می کنید ؟ وقتی گفتم که یک شهروند دلسوز به نظام هستم با کمال احترام به اینجانب گفتند که به شما ربطی ندارد؟
نمی دانم چرا وجدان انسانها تا این اندازه کم شده است .
- اگر شما جای من چنین صحنه ای را مشاهده می کردید چه عکس العملی نشان میدادید.
-اگر با فرزند شما اینگونه برخورد شود چکار می کنید یا بهتر است بپرسیم آیا با فرزند شما هم در صورت بروز خطا اینگونه برخورد می کنند.
-ایا قوانین و آیین نامه در مدارس اجرا می شوند ویا بایگانی؟
- آیا شما این موضوعات را پیگری خواهید کرد یا اینکه به نوعی سرپوش خواهید گذاشت بر روی آن ؟
امیدواریم که مسئولان مربوطه این موضوع را بررسی و پیگیری نمایند و جهت اطلاع عموم مردم پیگیری ها و نوع برخورد با ناظم متخلف را در همین رسانه انتشار دهند
خبرنگار این رسانه ضمن تایید این مقاله واقعی آمادگی دارد اگر مدیر کل محترم و دیگر مسئولان آموزش و پرورش مایلند نمونه و به قول خودشان مصداق این اعمال را، با اسناد زنده و موجود به آنها معرفی نمایند .هر چند آقایان دقیقا ازاین معضلات خبر دارند. مثلا در موردی دیگر دانش آموزی در مقطع راهنمایی و در مدرسه..............مورد تنبیه بدنی( به دلیل شیطنت و بازیگوشی قرارگرفته) که موضوع توسط والدین کتبا جهت رسیدگی به مسئولین مربوطه ارائه ولی متاسفانه تا کنون به غیر از جلو گیری از حضور دانش آموز در برخی از کلاس های درس که آن هم از لحاظ آموزشی اثرات منفی خواهد داشت اقدامی دیگر صورت نگرفته یا بمنظور اطلاع رسانی گزارش یا جواب قانع کننده ای به رسانه ها داده نشده است.
نظرات شما عزیزان:
دسته بندی : <-CategoryName->
تبادل
لینک هوشمند
